lunes, 28 de julio de 2008

AMISTAD

Cierra los ojos, deja de pensar, sabes que estamos a tu lado, no te hace falta nada y nada te va a faltar si nos tienes a tu lado y no te preocupes, todo queda atrás sobre todo los malos recuerdos, porque sabes, la mente sabe borrar todo lo amargo que nos sucede y de los errores, siempre sacamos provecho, porque aprendemos y eso es bueno, ya que así, para la próxima estarás alerta, y aunque muchas veces pagan los que no lo merecen, recuerda que es mejor hacerlas antes de que te las hagan... Si te sientes sola, si tienes ganas de llorar, si sientes que te ahogas, si crees que ya no puedes soportar más, ¿para que estamos las amigas? para compartir todo, da igual si son alegrias o penas y si hay que ir contra alguien, mejor dos que una, la unión hace la fuerza... Así que ya sabes, levanta la cabeza y no te dejes vencer. Ahí fuera, hay alguien hecho a tu medida, alguien que sabrá valorarte y qeu lo dará todo por ti, porque tú vales mucho, eso nunca lo olvides!!!

martes, 22 de julio de 2008

ERRORES SIN SOLUCIÓN...

A pesar de todo lo que te pude dar, no supe valorar lo que tuve. Sé que merecías más de lo que recibiste pero, simplemente quiero que sepas que fui sincera cuando hablé contigo. Es verdad todo lo que te dije. Sin querer, llegaste a ser el centro de mi vida, fuiste la vía de escape a mis rutinas y a pesar de que sé que ya no estás ahí, yo seguiré pensando en ti, porque cada día te extrañaré un poco más, cada día me arrepentiré de todo por no poder ser feliz contigo, cada día recordaré sin querer cada momento que pasé a tu lado. Y me duele porque...., te perdí hasta como amigo. Ahora simplemente, estarás lejos de mí.

TRISTURAS

Hoxe o sol non brillou para min.
A néboa tan espesa
apoderouse dos meus ollos e,
case como se fose cega,
a noite ficou en min.
Todo é escuridade o meu arredor
todo me escapa e,
eu aquí, sentada, deprimida,...
¿Como se pode chegar a sentir tanto vacío?
¿Como se pode vivir sen estar vivo?
Se ata a alma me escapa do corpo...
Non me estraña, xa ninguén repara en min.
Como unha tola,
polos camiños vou vagando
¿Como pretendo que se acorden de min?
Por un vacío vivo chorando,
por un vacío que atopei en ti,
usáchesme para logo tirarme,
¿como podes ser así?
Só quero que a noite me leve
para poder ser así feliz,
lonxe dos meus recordos,
recordos que me saben a ti.

S.F.M.

SÓLO QUIERO....

Quiero amanecer contigo en una playa.
Quiero escuchar el mar y las gaviotas abrazada a ti.
Quiero sentir latir tu corazón.
Quiero sentir la suave brisa del mar.
Quiero que me acaricies.
Quiero ver amanecer cogida de tu mano.
Quiero que tú me sepas comprender.
Quiero tener la seguridad de que somos uno.
Quiero tenerte cerca para siempre.
Quiero que me regales una noche.
Quiero que me dones un amanecer..
Simplemente quiero...., quiero que me quieras

S.F.M

martes, 15 de julio de 2008

UN DÍA CORRIENTE O...?

Ummm... playa y sol! La verdad es que fue una lástima no poder aprovechar al máximo el fantástico día que hizo hoy, pero... primero son las obligaciones y después las devociones... pero bueno.. estuvo muy bien el paseo en barquita, jeje, además se agradece la compañía, porque no es lo mismo pasar unas horas tumbada al sol sola, que unas horas con las amigas, porque como ya sabemos todos, así siempre se puede cotillear y el tiempo pasa más rápido, jaja. Pero lo mejor de todo (quien me lo diría a mi) fue al llegar a casa.... ay! gracias por acordarte de mi!! Ni te imaginas la ilusión que me hizo leer tu mensaje... Buff que no daría por teletransportarme hasta ti.... con las ganas que tengo de verte... Simplemente: gracias!

viernes, 11 de julio de 2008

POBREZA E DESGRACIA

¿Como podemos durmir tranquilos tódalas noites despois de ver tantas desgracias? Non entendo, despois de tanto tempo, como se pode vivir tranquilamente, vendo as diferencias que existen neste mundo. Xente que podrece con tanto diñeiro e luxos o seu arredor disfrutando de todo e non valorando nada e xente tan pobre que morre de fame e que nun intento desesperado por mellorar esa situación se enfrenta o descoñecido, atopando, na maioría das veces, a morte... ¿Como pode haber tanta desigualdade no mundo? ¿Porque existen estos desequilibrios? ¿Realmente, existirá un deus xusto? Eu, sinceramente non mo creo. Non creo que exista un deus xusto, nin sequera inxusto, e sinceramente, tampouco creo que existan moitas persoas bondadosas... Todos, sabemos decir "pobriños" pero ninguén fai nada por cambiar esta situación... ¿Como podemos ter o corazón tan duro? Estamos acostumados a ver tanta miseria, tanta pobreza, tantos nenos totalmente "cubertos de moscas" que non nos inmutamos, permanecemos inmóviles, como se eso fose o máis normal, como se eles se merecesen eso. ¿Que culpa teñen eles de nacer nun país donde lograr sobrevivir é un reto? ¿Acaso, escolleron eles ese destino? Non o entendo, nunca lograrei entendelo. ¿Deberían existir diferencias? Esta é a pregunta que non logro quitarme da cabeza... Deberíamos reflexionar, porque mentras nós disfrutamos co último en tecnoloxías e somos soberbios con todo o que temos, xa que nada valoramos, esas persoas, eses nenos, traballan duramente da mañá a noite, para poder levar a boca un bocado de alimento, unha pouca auga e logo intentar descansar un pouco, sabendo que o novo día chegará pronto e con el unha nova, longa e dura xornada de traballo... Agora, pensemos ¿Como nos sentiríamos nós se tornasen as cousas? Creo que se todos poñemos un pequeno gran de area, poderíamos cambiar un pouco a vida desas persoas...

jueves, 10 de julio de 2008

NADA

Llegados a este punto, ya no quedan más palabras que decir, ya no hay nada nuevo que contar, porque no queda nada de todo lo que era importante, lo poco que existe en este momento queda reducido a pedacitos de recuerdos que poco a poco quedarán olvidados en el tiempo... Dentro de poco, todo esto será como un sueño, y una mañana al despertar, todo se borrará. Es imposible entender que todo terminó, que todo se desvaneció. Caprichoso destino que acaba con todo tipo de ilusiones, mata todo deseo de futuro, destruye toda esperanza de continuidad. Maldito dolor, maldito rencor y maldita sea también la inseguridad.

miércoles, 9 de julio de 2008

DÍAS TONTOS....


En días tontos como hoy, no puedo dejar de sonreir... da igual lo que mire, lo que me digan,.... me da igual todo, mi sonrisa permanece ahí, estática, uniforme, desafiante,... en este momento,... puedo con todo ¿quien dijo problemas? ¿quien dijo tristezas? ¿quien piensa que malas caras? ¿soledad? no me acuerdo que era eso.... sólo existe para mi la felicidad en este momento... Hacía mucho tiempo que no tenia una mañana tan perfecta, tan hermosa,... Hoy lo ví, hoy me habló, hoy me sonrió ,... hoy, por unas horas seré feliz! ¡Qué tonta! ¡Cuántas ilusiones en vano! pero bueno, como dicen que de ilusiones también se vive.... Muchas preguntas me pasan por la mente, son tan rápidamente formuladas que semejan que me van atropellar... ya lo sé, siempre me pasa igual, no te emociones nin te ilusiones, que luego la caída duele más,.. pero yo soy así, no puedo obedecer a la razón, sólo a mis sentimientos, aunque sepan que están equivocados,.. pero ¿y si hubiese realmente una oportunidad? Cierro los ojos, sólo quiero pensar en el momento, sólo quiero ver su sonrisa, sólo quiero recordar esos ojos azules, tan azules como la inmensidad del mar...

martes, 8 de julio de 2008

QUIERO

Quiero regalarle una flor al amor de mi herida
quiero empezar otra vez y cambiarme hasta el nombre
quiero apedrear el zaguán de las causas perdidas
quiero escucharte decir lo que gritan tus ojos
quiero perder el valor que gané por miedoso.
quiero olvidarme de ti,
quiero saber que es por mi.
Que quiero y no puedo querer mientras siga queriendo
inútil creer que querer es lograr olvidarte
quiero encontrar otro amor y perderlo enseguida
para olvidarme de ti para toda la vida
quiero lavar en el mar lo que no sea futuro.
quiero fugarme de mi para no ser de aquí
ni de ninguna parte
perderme en la antropología
dedicar mi vida a la filantropía
con tal de olvidarte, con tal de burlarte.

Ricardo Arjona

sábado, 5 de julio de 2008

ESTADOS DE ÁNIMO

Euforia, decepción, sonrisas, lágrimas, altamente eléctrica, profundamente apagada,... sufro desequilibrios continuamente, altos y bajos imposibles de controlar,... comienzo a pensar, me olvido de todo lo que pasa, conduzco distraidamente, ¿ya llegué? Ni me enterara. Las horas pasan muy muy rápido o demasiado lentas, todo depende de mi estado de ánimo,.. comienzo a buscar... no encuentro lo que quiero ¿o si? suena el teléfono,... otra decepción ¿cuándo serás tú? la cabeza un día la dejo olvidada, no me doy cuenta de lo que pasa a mi alrededor, vivo por vivir, lloro hasta quedar dormida, despierto sobresaltada, venga una vuelta y otra y otra y.... siempre acabo pensando en ti! ¿Dónde estarás ahora? La gente piensa que loca ¿ya te estás a reír sola? ups! ¿y esa cara? Aterriza, Marte queda muy lejano, el planeta tierra llamando a Sagrario, eo eo eeeeeeeeeooooooooooo,.. nada, otra vez en otra órbita! Despierta! miro a mi alrededor, pero ¿dónde van todos? Otra vez termino sola,.. no me extraña, porque ni yo misma me encuentro, ¿como puedo esperar que los demás esperen por mí? Otro nuevo día y... vuelta a empezar...

viernes, 4 de julio de 2008

UNHA CANCIÓN DE ELEFANTES,... A MIN GÚSTAME MOITO..

Que yo no lo sabía, quién me lo iba a decir,
que solo con tu sonreír inundarías todo mi ser de alegría.
Y yo no lo sabía, que me podía encontrar algo tan dulce como tú.
Eres lo más bonito que he visto en mi vida.
Y yo no lo sabía, y si me vuelvo loco es al sentir
que hay tantas cosas que vivir, y yo sin ti no lo sabia.
Por la calle no hago mas que sonreír.
Y es que todo el tiempo estoy pensando en ti.
¿que le voy a hacer?
Es curioso como hay días en los que todo es magia,
todo es arte y ya lo ves, no puedo callar,
ni dejar de ser el loco que esta rendido aquí a tus pies.
Y yo no lo sabía....
Aunque hable la gente solo oigo tu voz.
Completamente borracho por tu amor,
¡Que pesado estoy! Pero es que tampoco me quiero callar.
Mas bien al contrario, yo quiero gritar
que soy muy feliz si estas junto a mi.
Te quiero a morir. Estoy loco por ti.

A PREDICCIÓN CREADORA.....

¿Oístes algunha vez falar da predicción creadora? Para ser sincera eu non ata que lín un libro que me recomendou unha amiga, que se chama "cartas a claudia" de Jorge Bucay. No libro el di que a predicción creadora funciona en dous sensos: Non hai nada que me dé máis probabilidades de conseguir algo que crer que é posíbel. Non hai nada que me reste máis posibilidades que crer que nunca o lograrei.
¿Nunca vos pasou esto? ¿Cantas veces nos demos por vencidos antes de loitar só porque pensamos que non o vamos a lograr? E non falo só de metas sentimentais, senón que profesionais ou de amistade ou de aventura.... Porque nesta vida son moitas as cousas que moven e aínda que pensemos que son inalcanzables, sempre cabe a posibilidade de conquistalas. Por todo esto, só pido que reflexionemos, e para a próxima vez, non nos neguemos a oportunidade de intentalo ainda que fallemos, porque será un triunfo simplemente por non rendirse antes de comezar.

jueves, 3 de julio de 2008

QUE CAMBIAR....

Supongo que hay muchas cosas de mi vida que me gustaría cambiar y no sólo de mi vida sino también de mi personalidad. Me gustaría ser una persona diferente, ser más atrevida, saber arriesgar más y también me gustaría saber perder. Necesito aprender a perder, pues como no sé no me decido, me corto, no soy yo misma. Me gustaría ser ante todos, esa persona que soy delante del espejo... ¡qué fácil es decir todo delante del espejo!, claro, como el no me responde, me invento yo las contestaciones y en ellas siempre soy yo la que gano. En estes minutos delante del espejo, yo soy el centro, soy la heroína, soy la "superwoman" que todo lo puede, la que nada le afecta, la que sólo sabe reir y la cual disfraza las lágrimas creyendo para mi misma que son de felicidad... ¡pero que simple puedo llegar a ser! ¿Cómo puedo ser así de tonta? A veces me sorprendo de tener aún gente a mi lado, porque casi todo lo que toco acaba estropeándose,.... la gente, debería tenerme miedo, yo soy probablemente la peor compañía que se puede tener, si hasta lo que más quiero o lo pierdo o lo estropeo por mi forma de ser..... ¿No os sucede que a veces elaborais un guión a seguir para afrontar ciertas decisiones? Yo muchas veces, casi todos días, cuando me levanto elaboro un guión de lo que voy a hacer, ese guión depende de lo que esté pensando cuando me levanto de la cama, pero... desgraciadamente nunca lo sigo y si lo sigo es para hacer todo al revés. Que le vamos hacer, yo soy así, no soy capaz de cambiar, es como si estuviese programada y no encontrase los cables de desconexión... A veces me odio por saber cual es el camino que debo recorrer y no tener el valor suficiente para caminarlo... pero ya sabemos todos, que las oportunidades que nos da la vida no se pierden, las que yo desperdicie, otros las utilizarán.. Esto es como la pescadilla que se muerde la cola, esto es un círculo vicioso, esto es simplemente la vida, recorrer un camino que otros anduvieron antes.

O MEU NENO



Despois de tanto tempo eu sigo espertando e soñando coa túa voz. ¿Sabes cantas noites esperto chorando? Os meus soños cada día superanse máis e neles é como se o tempo non pasase... Gústame soñar. Cando durmo véxote ben, escoitote falar, véxote camiñar, correr,... véxote sentado diante do televisor, diante do ordenador, cos teus xogos, coa túa música, véxote marchar na túa moto,... Cando durmo, sinto cando me rozas, cando me das a man, cando me colles no colo,... Cando durmo, escoito claramente a túa risa, vexo claramente os teus xestos,.... ¡Quero que me abraces, non quero que me deixes soa, quero terte preto de min, quero que non deixes de falarme, quero que me grites, quero que corras tras de min, quero que non pares de contarme historias,... QUÉROTE PRETO E QUÉROTE BEN, QUERO QUE TODO CAMBIE, NON QUERO QUE ESTO SIGA ASÍ, SÓ PRECISO QUE TI SEXAS OUTRA VEZ QUEN ERAS, SÓ QUERO VOLVER O TEMPO ATRÁS, SÓ QUERO QUE TI ESTEAS BEN....

miércoles, 2 de julio de 2008

Silencios

Sólo silencios en las frías madrugadas.
Se acabaron las noches que no tenían fin.
El camino se salió de las líneas marcadas
y yo, cada noche, no puedo dejar de pensar en ti.
Los días se hacen eternos y las noches no acaban.
Detrás de cada silencio, aparece tu mirada,
ahora sin tus besos, el vacío lo llena todo
poco a poco, mi vida se apaga
¡Detente!, te pido, ¡No te vayas!
¡No me dejes sola!...
Lo siento, sé que estaba equivocada.

RECUERDOS


Esta playa hace que te recuerde. En esta playa pasé unas horas que nunca olvidaré. Por un instante, en esta playa, fui feliz. Como quisiera poder detener el tiempo,... no,... ¡cómo quisiera que el tiempo fuese para atrás! En este momento, desearía que estuvieses aquí. ¡Volvería a ser feliz! En este momento todos mis pensamientos son tuyos. ¿Qué no daría por verte cerca de mi? ¿Qué no olvidaría por ti? Lágrimas corren por mis mejillas al imaginarte en otros brazos, sólo por pensar que tus besos a otra le pertenecen. ¡No quiero que estés tan lejos! Por favor, acércate un poco más a mi, no permitas que lo poco que nos queda se pierda por el camino... ¡Eres lo que siempre quise tener! En tu mirada puedo perderme, con sólo un beso puedo ganar batallas. Si me coges de la mano, puedo tocar las estrellas, con un silencio tuyo la caída no tiene fin.

Atardeceres

Me detengo a mirar los atardeceres cada día,
pues me recuerdan que ya no estás aquí.
En silencio busco en cada estrella la luz
de tu mirada que ya no vigila mi camino y,
sin querer y en sigilo recorre mi cuerpo un escalofrío.
No siento nada, sólo vacío.
Vuelvo tras mis pasos, me pierdo, ya no están tus huellas,
las busco, no las encuentro, me paro, miro a mi alrededor,
ya nada es lo mismo, sólo queda vacío.
Lloro, pero las lágrimas no me salen,

entonces suspiro, ya nada tiene remedio,
la felicidad es sólo un vago recuerdo
inalcanzable incluso en mis sueños,
todo es caduco en esta vida...
¡No! ¡No te marchites!, grito a esa rosa con desespero.
¿No ves que con cada hoja que se cae,
una esperanza mía se pierde?

S. F. M.






"Es el sueño el que te trae cerrar los ojos y no cerrar los ojos lo que te trae el sueño" (Jorge Bucay)